Rodzina

Witajcie!
Ostatnio nie miałam weny, kompletnie nie wiedziałam co mam tu napisać, czym mam się z wami podzielić. Wczoraj jednak moja przyjaciółka Kinga poprosiła mnie bym coś napisała, więc napisze. Jednak nie o takiej miłości, o której chciała żebym napisała, a o miłości do rodziny, więc zaczynamy.




W trzeciej albo drugiej klasie (dokładnie nie pamiętam) wzięłam udział  w ogólnopolskim konkursie "Zachowaj trzeźwy umysł" o tematyce " Nie ma jak u mamy".  Babcia opowiedziała mi pewną historię, którą przedstawiłam w swoim opowiadaniu. Pamiętam, że wtedy zdałam sobie sprawę jak bardzo kocham mamę i jak bardzo jej potrzebuję.

"Pewnego razu w dużym sklepie,odłączyła się od swojej mamy,mała dziewczynka.Mama szukała swojej córeczki. A córeczka mamy. Dziewczynka bardzo płakała. Zainteresowani jej płaczem ludzie, zapytali mała, dlaczego płacze. Dziewczynka odpowiedziała. Nie wiem, gdzie jest mama. Jak wygląda twoja mama, zapytali ją?

Dziewczynka powiedziała: "Moja mama jest najpiękniejsza". Ciągle płacząc, powtarzała tylko to jedno zdanie. Ile było w nim miłości?

Za co córeczka kochała swoja mamę?

Tą historię, która wydarzyła się w jednym z centrów handlowych Warszawy, mojej babci opowiadała koleżanka. Zaczęłam się zastanawiać.  Dlaczego ta dziewczynka nie potrafi opisać wyglądu swojej mamy?

Dopiero babcia wytłumaczyła im zachowanie tej dziewczynki. Gdy ją wysłuchałam, poszłam do swojego pokoju. Zamknęłam oczy. Pomyślałam. Dlaczego dla mnie moja mama jest najpiękniejsza na świecie?

I wtedy przypomniałam sobie . Wszystkie radosne i smutne nasze chwile. To mama uczyła mnie jeść i pic.

To ona uczyła mnie mówić.  Mama tuliła mnie do snu. Czytała bajki na dobranoc. Otarła każdą łzę. 

Mama pilnowała każdego mego kroku. Gdy byłam chora, czuwała przy mnie. Pielęgnowała mnie. 

I moja mama jest taka. Kocha mnie i ja ją kocham. Jest dla mnie najpiękniejsza i najlepsza.

Bawi się ze mną. Zabiera mnie na spacery. Rozmawia ze mną. Tłumaczy mi niezrozumiałe dla mnie sprawy.

Jest cierpliwa.Nie krzyczy, nawet jeśli sprawiam jej kłopoty.

Rozmawia ze mną łagodnie.

Mamie mogę powierzyc każdy sekret. Każde moje zmartwienie. Ona mnie wysłucha. Zawsze mnie zrozumie i pocieszy.

Mama jest nie tylko moją mamą, jest moją najlepszą i najwierniejszą przyjaciółką. Na niej zawsze i wszędzie mogę polegać. Ona nigdy mnie nie zawiedzie.

Jej serce wie, czego pragnę. Czego mi potrzeba.

Mama uczy mnie jak być dobrą. Uczy mnie kochać zwierzęta. Szanować przyrodę. Moja mama to prawdziwa mama. "

Szczerze Wam napiszę, że bardzo dużo się zmieniło i nie jest jak kiedyś. To babcia się mną opiekuje i to z nią mieszkam. Dzięki niej jestem kim jestem i to dzięki niej mogę w fantastyczny sposób spędzac wakacje, jak i całe moje życie. Dziękuję Ci babciu Ewo :)

A wy jaki macie kontakt z mamą? Może macie lepszy kontakt z innym uczestnikiem Waszej rodziny?

Napiszcie, a ja na pewno z chęcią Wam odpowiem. Miłego wieczoru.

Wiki :)